می و نغمه مسلم حوصله ای که قدح کش گردش سر نشود

بحل است سبکسری آنقدرت که دماغ جنون زده تر نشود

اگر اهل قبول اثر نشوی به توقع سود و زیان ندوی

دل مرده به فیض نفس نرسد گل شمع دچار سحر نشود

زتعین خواجه و خودسری اش نکشی به طویلهٔ گه خری اش

چه شود تک و تاز گداگریش که محبت حاصل زر نشود

ز ترانهٔ اطلس و صوف هوس نشوی به در افکن راز نفس

تن برهنه پوشش حال تو بس که لباس غنا جل خر نشود

تب و تاب تلاش جنون صفتت زده راه تأمل عافیتت

همه گر به سراغ بهشت رسد سر مرغ هوس ته پر نشود

ز جنون مشاغل حرص و هوا به تپش مفکن سروکار نفس

خم گوشهٔ زانوش آینه کن که ستم کش شغل دگر نشود

بد و نیک تعین خیره سری زده جام کشاکش دربه دری

تو چو سایه گزین در بیخبری که به زلزله زیر و زبر نشود

ز قیامت دنیی و غیرت دین به تپش شده خون دل یأس کمین

مددی ز فسون جهان یقین که گزیدهٔ مار دو سر نشود

ز سعادت صحبت اهل صفا دل و دیده رسان به حضور غنا

که تردد قطرهٔ بی سروپا به صدف نرسیده گهر نشود

به حدیث نهفته زبان مگشا گل عیب و هنر مفکن به ملا

در پردهٔ شب نگشوده هلاکه به روی تو خنده سحر نشود

به تصور وعدهٔ وصل قدم چه هوس که نخفته به خاک عدم

به غبار هواطلبان وفا ستم است قیامت اگر نشود

دل خستهٔ بیدل نوحه سرا، ز تبسم لعل تو مانده جدا

در ساز فغان نزند چه کند سر و برگ نی که شکر نشود